Jeżeli wymaga tego dobro dziecka, sąd może zmienić rozstrzygnięcie w sprawie kontaktów, niezależnie od tego, czy zawarte zostało w wyroku rozwodowym, postanowieniu sądu opiekuńczego, czy też wypracowane zostało w ramach ugody pomiędzy stronami.
Złożenie wniosku o zmianę rozstrzygnięcia w sprawie kontaktów zasadne będzie wówczas, jeżeli od czasu prawomocnego zakończenia poprzedniej sprawy o kontakty, pojawiły się okoliczności, które wskazują, że przyjęte przez sąd rozwiązanie okazuje się być niewłaściwe, nieaktualne i tym samym sprzeczne z dobrem dziecka. Zmiana postanowienia o kontaktach może w szczególności polegać na zminimalizowaniu ograniczeń, które dotychczas kontaktom tym towarzyszyły. Czasami zaś, będą to wyłącznie zmiany „organizacyjne”, związane na przykład ze zmianą sposobu zawożenia i odwożenia dziecka po spotkaniu z rodzicem, rozpoczęciem przez dziecko nauki w nowej szkole, lub zmianą miejsca zamieszkania przez uprawnionego do kontaktów rodzica.
Niezależnie od powyższego, sąd może także kontakty z dzieckiem ograniczyć, na przykład poprzez zakaz zabierania dziecka poza miejsce jego stałego pobytu. Innym sposobem ograniczenia kontaktów jest zezwolenie na spotykanie się z dzieckiem tylko w obecności drugiego z rodziców albo opiekuna, kuratora sądowego lub innej osoby wskazanej przez sąd. Kontakty mogą także zostać ograniczone do określonych sposobów porozumiewania się na odległość. Podobnie jak w przypadku zmiany postanowienia o kontaktach, przesłanką uzasadniającą ich ograniczenie będzie dobro dziecka. Ingerencja sądu stanie się zatem uzasadniona zwłaszcza wtedy, jeśli kontakty z rodzicem zagrażają poczuciu bezpieczeństwa dziecka, lub jego prawidłowemu rozwojowi. Ograniczenie kontaktów może okazać się zasadne także wówczas, jeśli kompetencje wychowawcze drugiego rodzica okażą się być niewystarczające, lub gdy nie będzie on w stanie, podczas pobytu z dzieckiem, zapewnić mu należytej opieki.
Najdalej idącym uprawnieniem sądu opiekuńczego jest całkowite zakazanie kontaktów z dzieckiem. Może do niego dojść nie tylko w razie naruszenia dobra dziecka, ale już w przypadku samego jego zagrożenia. Zarówno orzecznictwo, jak i doktryna są jednak w tym zakresie zgodne, że zakaz osobistej styczności z dzieckiem może zostać orzeczony tylko wyjątkowo, np. gdy utrzymywanie osobistych kontaktów rodziców z dzieckiem zagraża jego życiu, zdrowiu, bezpieczeństwu bądź wpływa na dziecko demoralizująco (tak np. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 7 listopada 2000r., I CKN 1115/00.
Nie wiesz co dalej? Pomogę Tobie.
